هه‌ناسه

sssss

طرح دانشگاه هنر تهران برای توسعه اورامان سنندج-

ایرنا- رئیس دانشگاه هنر تهران گفت: با توجه به اینکه اورامان به شهر تبدیل شده و در مسیر توسعه قرار گرفته است طرح های معماری دانشجویان دانشگاه هنر تهران برای این منطقه بسیار خوب و ارزشمند بوده و برای توسعه و حفظ الگوی بومی و فرهنگ اورامان مناسب است.

[طرح دانشگاه هنر تهران برای توسعه اورامان] غلامرضا اکرمی روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت: رویکرد ما هر ساله در دانشگاه تهران در طرح معماری ارشد 3 ، طراحی معماری یکی از مناطق بومی کشور است. وی افزود: در این راستا در آبان ماه سال گذشته در سفری که دانشجویان دانشگاه هنر دانشگاه تهران به شهر اورامان تخت داشتند با فرهنگ و معماری این منطقه آشنا شدند و تصمیم گرفتند که در این زمینه طرح های خود را ارائه دهند. او ادامه داد: موضوعات طرح ها متنوع بود و به اختیار خود دانشجویان در زمینه های هتل داری، آموزشی، اداری، تجاری و خدماتی انجام شد و بر روی آنها کار کردند. عضو هیات علمی دانشگاه تهران گفت: رویکرد ما اقتباس از معماری بومی منطقه و بر حسب شرایط جدید و از لحاظ زیستی و تکنولوژی جدیدی که وارد این منطقه شده است می باشد. وی اضافه کرد:

دانشجویان تصمیم گرفتند کارها و طرح های خودشان را به این منطقه بیاورند و با مسئولین اورامان و شهرستان مطرح کنند و با عشق و علاقه در این زمینه کار کردند. دکتر اکرمی افزود: باتوجه به اینکه اورامان به شهر تبدیل شده و در معرض توسعه قرار گرفته این کارها، طرح های بسیار خوب و ارزشمندی هستند و برای توسعه و حفظ الگوی بومی و فرهنگ اورامان مناسب است. وی خاطرنشان کرد: این طرح ها در راستای ارائه الگوهای مختلفی برای توسعه شهر اورامان است و اینکه مردم منطقه بدانند که معماری منطقه بسیار ارزشمند است و آن را حفظ کنند.

رئیس دانشگاه هنر دانشگاه تهران تصریح کرد: هدف از برگزاری این نشست سه روزه انتقال تجربیات به خود اهالی منطقه و مسئولین اورامان و شهرستان است که در این منطقه این پتانسیل و خلاقیت وجود دارد که می تواند باعث حفظ معماری و فرهنگ خاص این منطقه شود. وی در پایان پیشنهاد کرد از طرح های تحقیقاتی دانشجویان که به صورت رایگان انجام شده است به منظور پیشبرد و حفظ فرهنگ بومی منطقه، استفاده شود.

سروآباد در غرب استان کردستان و در 90 کیلومتری سنندج واقع شده است. 1904 انتهای پیام /*

ساخت پالایشگاه‌ نفت؛ تیر خلاص به‌ زندگی زریوار!

آزموده را آزمودن خطاست و فردا بازگشتی برای آنچه رخ‌ داده نیست و هرچه سریع‌تر نیاز است که به‌صورت رسمی مکان‌یابی مینی پالایشگاه واقع در دشت بیلو در نزدیکی دریاچه زریبار مورد بازنگری قرار گیرد چراکه در آینده نزدیک می تواند تهدید جدی برای تالاب زریبار، منابع آبی، کشاورزی ، جنگل های بلوط و سلامتی مردم منطقه باشد.

به گزارش خبرنگار زریوار خبر، سازمان ملل متحد، سال 2005 تا 2014 را به ‌عنوان دهه آموزش توسعه پایدار نام‌گذاری کرده است. در این فرایند ده‌ساله، هر کشوری فرصت بهره‌گیری از آموزش و یادگیری ارزش‌ها، رفتارها و سبک زندگی لازم برای توسعه پایدار را دارد. آموزش توسعه پایدار باید اهمیت مسائلی مانند منابع طبیعی، آب، انرژی، کشاورزی و تنوع زیستی و غیره را برجسته نماید و به افراد بیاموزد که چرخه زیستی ما به اکوسیستم وابسته است. این فرایند آموزشی به جامعه جهانی کمک می‌کند تا خود را با رفتارهای جدید مخصوصاً در حفاظت و استفاده از منابع طبیعی که برای توسعه و بقای انسان مهم هستند، وفق دهد (عبدالسلام و همکاران، 2009: 344) و زمینه لازم برای شکل‌گیری جامعه پایدار که سبک زندگی، الهامات و ارزش‌های افراد با محیط‌زیست طبیعی هماهنگ است را فراهم نماید. اما در کشور ما توسعه پایدار به‌مانند بسیاری از مفاهیم، تعریفی دیگر دارد و بومی‌سازی قابل‌تأملی صورت گرفته است. گاهاً می‌بینیم طبیعت باید خود را با پروژه و طرح‌های مخرب وفق دهد یا مثلاً ارزیابی زیست‌محیطی که با آن سد گتوند و داریان را می‌سازند!

مکان یابی نامناسب، اشتباهی بزرگ از سوی کارشناسان و برنامه ریزان

شهرستان مریوان به دلیل موقعیت جغرافیایی، جنگلی و کوهستانی بودن و داشتن دریاچه زریبار، از مناطق دیدنی و توریست پسند ایران است که هرساله بر تعداد گردشگرانش افزوده می‌شود که اصلی‌ترین بهانه حضور آن‌ها در مریوان، وجود دریاچه زیبای زریبار است. حضور بیش از ده‌هزارنفری مردم مریوان در روز جهانی تالاب‌ها در سال 93 در مراسم "روژیکم بو زریبار " نشان از جایگاه زریبار و اهمیت آن برای مردم است. پس حضور در این عرصه و مکان بانام توسعه بسیار حساس است.

در بهمن‌ماه سال گذشته بود که به‌صورت رسمی اخباری از احداث نخستین مینی پالایشگاه غرب کشور در شهر مرزی و محروم مریوان باسرمایه‌گذاری صندوق ذخیره فرهنگیان، اتخاذ آخرین فنّاوری روز دنیا و با کارشناسی تیم‌های بزرگ زیست‌محیطی منتشر شد که شرایط مناسب پیشرفت و ایجاد رقابت و اشتغال‌زایی زیادی را فراهم می‌کند. در ادامه این خبرها آمده است که موضوع زیست‌محیطی و مخاطرات آلودگی این پالایشگاه برای دریاچه زریبار در اولویت اول تیم کارشناسی قرار دارد.

در صنايع پالايشگاهي و پتروشيمي،براساس نوع مواد مصرفي و توليدي و همچنين مرحله فرآيندها،نوع و ميزان آلایندگی‌های اين صنايع،متفاوت است. بدين معني كه در فرآيندهاي مختلف،امكان آلودگي در سهم رحله جمع‌آوری مواد اوليه، توليدو تبديل مواد واسطه، جمع‌آوری وانبار مواد تولیدشده محتمل می‌باشد.

مکان یابی مینی پالایشگاه مریوان در دشت بیلو با فاصله کمی از شمال تالاب زریبار، قرار گرفتن در مسیر آب خوان و سفره‌های زیرزمینی مهم آب مریوان، آبریز زریبار و چاه‌های کشاورزی که در صورت موافقت با این طرح، اشتباه بزرگی از سوی کارشناسان و برنامه ریزان است.

در زمينه استقرار صنايع پالایشگاهی و امثال آن در مجاورت مناطق حساس چون تالاب‌ها، دریاچه‌ها و آب‌های آزاد، در کشور ما منافع اقتصادي نسبت به مصالح زیست‌محیطی ترجيح داده‌شده است در موارد متعدد،دیده‌شده كه پس از آغاز عملیات عمراني وساخت بخش‌های مختلف یک پروژه،به دليل فشار انجمن‌های مردم ‌نهاد وسازمان حفاظت محیط‌زیست، مجري به مطالعات زیست‌محیطی می‌پردازد! و یا ارزیابی‌هایی كه صحیح صورت نمی‌گیرد؛ نمونه اخیر آن احداث و آبگیری سد داریان بود که بعد از ساخت سد و صرف هزینه‌های هزار میلیاردی، اعلام نظر سازمان حفاظت از محیط‌زیست کل کشور برای توقف آبگیری بسیار جای تأسف بود. در مورد این مینی پالایشگاه هم در حالی که ارزیابی زیست محیطی آن منتشر نشده و کارشناسان این حوزه هم در ظاهر اعلام مخالفت نموده اند، اما باز خبر از احداث و کلنگ زنی آن در آینده نزدیک می رسد.

اشتغالزایی، بهانه‌ای برای نابودی زریبار
افشاگری‌های صورت گرفته در زمستان گذشته در مورد آلودگی نفتی پالایشگاه تهران نمونه بارزی از وضعیت صنایع پالایشگاه‌های نفتی در کشور است. در این افشاگری مدیرکل سابق دفتر آب‌وخاک سازمان حفاظت از محیط‌زیست از آلوده شدن زمین‌های اطراف پالایشگاه در 15 سال گذشته خبر داد و گفت: "مسئولان وقت برای سرپوش گذاشتن عملکرد خود فقط زمین‌های آلوده را خریداری کردند و دور آن حصاری کشیده و به تملک پالایشگاه در آوردند، چرا که کاربری آن‌ها از بین رفته بود ".

تهران که پایتخت ایران است چطور از آخرین فنّاوری روز دنیا بی‌بهره ست اما مینی پالایشگاهی در شهر مرزی و محروم مریوان به آخرین تکنولوژی روز دنیا مجهز می‌شود، همچنین کدام تکنولوژی و کارشناسی می‌تواند بی‌خطر بودن آن را تضمین کند که مسئولین این‌گونه اطمینان خاطر می‌دهند!

مهم‌ترین جنبه در نظرگرفته‌ شده درطرح به گفته مسئولین، تأکید بر جنبه اشتغال‌زایی آن است، آیا شهرستان مریوان پذیرای هیچ طرح اشتغال‌زای دیگر با در نظر گرفتن استعدادهای منطقه نیست؟

از جمله مهم‌ترین کارکرد تالاب‌ها ایجاد انواع فرصت‌های شغلی و بهره بردای و توسعه بخش‌های مختلف کشاورزی ودامپروری است، طبق آخرین مطالعات صورت گرفته توسط انجمن سبز چیا، حداقل ده روستا در اطراف تالاب زریبار و بیش از 500 خانوار از شهر مریوان به‌صورت مستقیم منابع درآمدیشان از تالاب زریبار تأمین می‌شود که با احداث مینی پالایشگاه و ظهور اولین اثرات زیان‌بار زندگی بومیان تالاب زریبار و تنوع زیستی گیاهی و جانوری در معرض تهدید قرار می‌گیرد.

آیا ایجاد یک پالایشگاه با فرصت شغلی در خوش‌بینانه‌ترین حالت برای پانصد نفر (با توجه به میزان 470 میلیارد سرمایه صندوق ذخیره فرهنگیان، برای ایجاد هر شغل برای هر نفر حدود یک میلیارد هزینه در بردارد) آن‌هم برای نیروهای متخصص که اغلب بومی منطقه نخواهند بود، درست است که زریبار با این هم فرصت و مزیت را به‌سوی مرگ و نابودی زیستی سوق داد؟

آیا اگر 470 میلیارد تومان را صرف زیرساخت های اکوتوریستی و گردشگری استان و نه فقط مریوان و زریبار بکنیم، بیش از پنج هزار نفر را هم نمی توان صاحب شغل کرد و به طبیعت و زریبار هم آسیبی نرساند؟

لطف نمایید جهت روشن شدن افکار عمومی و آشنایی مردم منطقه، اسامی اعضای کمیته ارزیابی محیط‌زیست یا همان تیم بزرگ کارشناسی که آینده زیست‌محیطی منطقه در طرح مذکور بر اساس تصمیم آنان تعیین‌شده، باذکر مسئولیت‌ها و میزان آشنایی آنان از منطقه ماجرای طرح و موضع رسمی خود اداره کل محیط‌ زیست استان از ریاست تا کارشناسان محترم آن نسبت به طرح اعلام شود.

کسی مخالف توسعه،اشتغال و رفاه حال مردمان کوردستان نیست؛ اما آیا همیشه باید ایجاد یک صنعت و اشتغال جدید، زمینه‌ساز نابودی و به خطر افتادن صنعت و اشتغالی دیگر و باعث تهدید محیط ‌زیست که در نهایت نابودی سلامتی و زندگی انسان‌هاست، شود؟

با احداث پالایشگاه‌ در دشت بیلو؛ زریبار، کشاورزی منطقه‌، زیست‌بوم طبیعی و تفریحگاه‌ مردم مریوان نابود می‌شود.

ویژگی بارز تالاب زریبار این بود که نه‌تنها هیچ رودخانه‌ای به آن وارد نمی‌شد بلکه رودخانه هم از آن خارج می‌شد اما شما چکار کردید؟ طرح‌های توسعه‌ای نامعقول در زریبار مثل احداث دایک خاکی به بهانه توسعه بخش‌های مختلف کشاورزی، قطع مسیرهای مهاجرت ماهیان و انقراض ماهیان بومی، استفاده از زریبار به‌عنوان استخر بزرگ پرورش ماهیان غیربومی، انحراف رودخانه "چه‌می گه وره " و ورود رسوبات در حجم بالا، ورود فاضلاب‌های شهری و روستایی به تالاب و بسیاری طرح‌های کوچک و بزرگ دیگر که همه زخمی شده‌اند بر پیکره نیمه‌جان زریبار و اکنون نوبت به طرح و توسعه ای دیگری رسیده است.

اما بعد از گذشت چندین سال آیا اکنون کسی در اشتباه بودن دایک خاکی و انحراف رودخانه به زریبار شک دارد؟ پروژه‌هایی برای توسعه پایدار، نه‌تنها شکست خورد بلکه اکنون بلای جان زریبار شده است. اصولا نمی توان توسعه را با مرگ یک مجموعه زیستی و یا یک اکوسیستم به وجود آورد و این درک پایین ما از محیط زیست را می رساند که مرگ و نابودی زیستگاه های انسانی، جانوری و گیاهی را در قالب سد سازی و امثال آن، توسعه بنامیم.

کاش یادمان باشد تا چه میزان نسبت به نابودی میراث مشترکمان نقش داریم، یادمان باشد که با سکوتمان چه بر سر خود می آوریم، یادمان باشد که کسانی هشدار می دادند و ما جدی نمی گرفتیم.

در این سرزمین زیست‌بوم‌هایی عظیم به ‌سرعت در حال نابودیست که دنیا آرزوی دیدن و یاداشت نچنین زیست‌ بوم‌هایی را دارد. بدون شک فرزندان ما در آینده قضا و تبس یار بد و تلخی از عملکرد امروز شماخواهندداشت.

دشت بیلو با فاصله کمتر از دو کیلومتری تالاب زریبار در حوضه آبریز این تالاب قرار دارد و از مناطق مهم زیستگاهی حیات وحش منطقه است که کلونی های لک لک های سفید و گونه های زیاد پرندگان دیگر تالاب زریبار در آن تغذیه می کنند ، به همین خاطر در ماه گذشته از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام شد تا در صورت ارتقاء کیفی و کمی حیات وحش آن در آینده به لیست مناطق حفاظت شده بپیوندد که نشان از غنای زیستی این منطقه دارد، همچنین دشت بیلو محل معیشت و امرار معاش کشاورزان و روستائیانی که در شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه با آن زندگی خود و خانواده را تامین می کنند.

" دشت بیلو" هم ازجمله تفرج‌گاه‌هایی هست که در طول قدمت خود مردم منطقه از آن به‌عنوان محلی برای گردش و تفرج استفاده کرده‌اند که متأسفانه در سالیان گذشته با قرق کردن، حصار کشی و ایجاد شهرک صنعتی، روزبه‌روز محدودتر شده است.

آزموده را آزمودن خطاست و فردا بازگشتی برای آنچه رخ‌ داده نیست و هرچه سریع‌تر نیاز است که به‌صورت رسمی مکان‌یابی مینی پالایشگاه واقع در دشت بیلو در نزدیکی دریاچه زریبار مورد بازنگری قرار گیرد چراکه در آینده نزدیک می تواند تهدید جدی برای تالاب زریبار نگین غرب کشور، منابع آبی، کشاورزی و در بلند مدت برای جنگل های بلوط و سلامتی مردم منطقه باشد.

نخستین رمان هورامی توسط بانوی نودشه ای منتشر شد

نخستین کتاب رمان هورامی در میان نویسندگان زن هورامان توسط نویسنده نودشه ای منتشر شد.

نخستین کتاب رمان هورامی در میان نویسندگان زن هورامان توسط نویسنده نودشه ای منتشر شد. به گزارش خبرنگار زریوار خبر، رمان “هه‌وریه‌که‌یت لا ده” نخستین کتاب رمان هورامی در میان نویسندگان زن هورامان است که توسط سرکار خانم فریبا اسماعیلی در ۸۰ صفحه چاپ و روانه بازار کتاب شد. این رمان درمورد سرنوشت زندگی زنانی است که بعد از شکست زندگی، مرگ همسر و یا طلاق با آن مواجه می شوند و در قالب داستان به چرایی عدم ازدواج زنان هورامان و تشکیل دوباره زندگی پس از این اتفاقات می پردازد. “هه‌وریه‌که‌یت لا ده” اولین کتاب رمان فریبا اسماعیلی به زبان هورامی است که توسط انتشارات ریباز مریوان در ۷۰ صفحه چاپ و منتشر شده است.

این کتاب با مقدمه و ویراستاری همایون محمدنژاد و مرحوم هیاس غریبی و تصویر و طراحی روی جلد محمدباقی محمدنژاد در اختیار علاقه مندان به رمان و ادبیات هورامی قرار گرفته است. گفتنی است پیش از این سه عنوان کتاب دیگر “زنده ای در تابوت”، “پاشیلا” و “عشق در جهنم” از فریبا اسماعیلی منتشر شده است.

کشته و مصدومیت 13 نفر در تصادف مرگبار مزدا و پانکی در روستای دزلی+تصاویر

در حادثه تصادف خودروی مزدا و پانکی در ساعت 22 دوشنبه شب در روستای دزلی تعداد 4 نفر کشته و نه نفر مصدوم شدند.

به گزارش خبرنگار زریوار خبر،دکتر هوشیار سایه میری مدیر شبکه بهداشت و درمان مریوان دقایقی پیش به خبرنگار ما گفت: آمار کشته های مریوان به چهار کشته و نه نفر مصدوم رسیده است.


افشین بهمنی مدیر شبکه بهداشت و درمان سروآباد باتشریح حادثه، گفت: این حادثه ساعت22 دقیقه امروز در تصادف شاخ به شاخ دو خودروی مزدا با تویوتا پانکی در روستای دزلی شهرستان سروآباد که متاسفانه تعداد 4 کشته و نه مصدوم به بیمارستان های سروآباد منتقل شده اند.

به گفته خبرنگار افتخاری زریوار خبر در روستای دزلی این حادثه حوالی ساعت 22 شب در حالی اتفاق افتاد که خودروی مزدا تعداد زیادی از کولبران را جابجا می کرد که با یک تویوتا پانکی شاخ شاخ شدند .

به گفته خبرنگار ما تعداد مسافران 13 نفر بوده که مسافران مزدا کولبران اهل روستای دره ناخی بودند.

مدیر شبکه بهداشت و درمان سروآباد به خبرنگار زریوار خبر،گفت: تعداد از مصدومین این حادثه که توسط هلال احمر، خودروی های شخصی و آمبولانس ها به مریوان منتقل شدند که طبق آخرین آمار 4 کشته و نه مصدوم در پی داشت.


لازم به ذکر است به دلیل شلوغی بیمارستان ها و فشار کاری زیاد برای تهیه این خبر در بامداد روز سه شنبه به اشتباه تعداد کشته 7 نفر اعلام شده بود که بلافاصله اصلاح شد. از این بابت از مخاطبان گرامی زریوار خبر پوزش می طلبیم.

سایت خبری تحلیلی زریوار خبر حادثه دلخراش تصادف دو خودروی مزدا و تویوتا پانکی در روستای دزلی را که منجر به کشته و مصدومیت 13 نفر شد به اهالی روستای دره ناخی و مردم این منطقه و خانواده های داغدار آن عزیزان تسلیت می گویم و از درگاه حضرت باریتعالی برای آن عزیزان علو درجات و برای خانواده هایشان صبر مسئلت می کنیم.

امیدواریم هیچگاه و هرگز دیگر شاهد تکرار چنین حوادث اسفناکی نباشیم.

عکس: محمد کریم نژاد

انتهای پیام/